In twee voormalige marinegebouwen zit het Nationaal Brandweermuseum.

De marine heeft in 1786 de, inmiddels monumentale, panden neer laten zetten om haar oorlogsschepen te bevoorraden. 

In 1919 besloten de brandweerkorpsen van Amsterdam, Rotterdam en Utrecht om hun historische apparatuur te schenken aan de (Koninklijke) Nederlandsche Brandweer Vereniging. Deze stichtte in 1926 het museum en bracht het onder in het Sint-Catharijneconvent in Utrecht.

In de Tweede Wereldoorlog was de collectie, vooral vanwege het koper en brons, ondergedoken. Omdat het Catharijneconvent na 1945 niet meer beschikbaar was, moest naar een ander onderkomen worden gezocht. Pas in 1962 is dit gelukt in Hellevoetsluis, waar door vertrek van de Koninklijke Marine over een aantal gebouwen kon worden beschikt. In 1963 werd het brandweermuseum dan ook opnieuw opengesteld voor het publiek.